Nobel Cloud Services 2010

Dagje Krippenstein, Mamuthhöle en Eishöle

Na vrijdags de hele dag gewerkt te hebben (over “het nieuwe werken” gesproken, als je maar Internet hebt) moet er op zaterdag natuurlijk weer wat ondernomen worden. Op zaterdag zijn de weersvooruitzichten in de ochtend redelijk goed. We kunnen vanuit huis de bergtoppen weer zien en besluiten vandaag om met de skilift naar de top te gaan van de Krippenstein. Daar kun je op het uitzichtpunt 5-Vingers mooi het dal inkijken. De lift vanuit het dal is zo’n 15 minuten lopen vanaf huis maar we besluiten met de auto te gaan. De eerste lift brengt ons naar het tussenstation op zo’n 1150 meter. Daar zijn de beide grotten, elk op zo’n 20 minuten wandelen van het liftstation. Omdat het nu nog mooi weer is besluiten we eerst naar de top van de Krippenstein te gaan met de lift. Halverwege verdwijnt de lift volledig in de wolken en zien we even helemaal niets. Boven aangekomen ligt er nog veel sneeuw, hier en daar meer dan een meter. Maar de belangrijkste wandelpaden zijn vrijgemaakt. Op de top (2100 meter) kun je een wandeling maken naar Five Fingers, het uitzichtplatform dat boven de rotsen hangt en een prachtig uitzicht geeft op Obertraun, Hallstatt en de Hallstattersee. In de verte zien we de Gosaukam, Bad Goiseren en Bas Aussee. Het is werkelijk prachtig en ondanks de lage temperatuur van zo’n 4 graden is het met het zonnetje goed te doen. We blijven een tijdje boven en drinken koffie met apfelstrudel in de skihut en proberen ons een voorstelling te maken hoe wandelen in dit maanlandschap komende zomer zou kunnen zijn.

Foto’s onder: sneeuw op de krippenstein, Hallstattersee met links nog flarden van Hallstatt, uitzichtplateau Five Fingers, zicht op de Gosaukam en de uitgestrekte wandelgebieden op de Dachstein, met z’n allen geposeerd.

De tocht naar het middenstation voert ons weer door de wolken en inmiddels begint de lucht al wat te betrekken. Als we de wandeling naar de Mammuthole inzetten begint het zelfs te miezeren. Eigenlijk hebben de kinderen niet z’n zin in weer een grot. Ze hebben immers al de Koppenbruhlehöle gezien, wat kan deze grot dan nog toevoegen? Omdat we een half uur moeten wachten, rommelen de kinderen in de sneeuwresten totdat ze nat en koud zijn.

De Mammuthole is een labyrinth van 65 kilometer spelonken onder het Dachstein masief. In tegenstelling tot de Koppenbruhlehole is de Mammuthole vrijwel droog. Onze begeleide tocht voert 1,5 km over een prima pad. Onderweg zien we waarom de naam Mammuthole is gekozen, de grot is op sommige plaatsen werkelijk ontzagwekkend groot met hallen waarin je met een elftal met gemak zou kunnen voetballen. Met vermoed dat één van de lange brede gangen in de prehistorie de onderaardse rivier Traun was. Je ziet aan de wanden de uitgeslepen sporen van het water en de grond ligt nog bezaaid met rotsblokken die van het plafond zijn gevallen, sommige meer dan 10 meter in doorsnede. Op sommige plaatsen is deze ondergrondse rivierbedding meer dan 15 meter in doorsnede. Het alles maakt op ons grote indruk en de kinderen zijn blij dat ze na vele trappen en schuinen hellingen na een uurtje weer buiten staan. Ze hebben het koud gekregen van de constante temperatuur van zo’n 2 graden en hun natte mouwen.

Op de foto’s: de ingang van de Mammuthöle, de ondergrondse rivier Traun die sterk naar beneden loopt.

De volgende grot die we nog mogen bezoeken is de Eishöle. Het pad er naar toe is een wandeling van 30 minuten vanaf de Mammuthöle met een behoorlijke steiging. De kinderen hebben er geen zin meer in en dreigen achter te blijven. Toch weten we ze te overtuigen mee te gaan. De Eishöle wordt in de winter door de wind sterk afgekoeld tot een temperatuur van -2 graden. Het smeltwater dat in het voorjaar door de spleten wegzakt bevriest dus in de grotten. Het schouwspel is werkelijk fenomenaal. Enorme ijspegels van vele meters lang, complete wanden die over een lengte van tientallen meters zijn bedenkt met ijs van soms meer dan 8 meter dik. Het is fantastisch, zeker als er gespeeld wordt met de verlichting. Op sommige plaatsen is het ijs zeker 400 jaar oud, het smelt in de zomer weinig af en groeit in de winter weer aan. Zelfs de kinderen zijn ondanks de kou onder de indruk en Mette zegt dat ze toch wel erg blij is dat ze dit heeft gezien. Het hoogtepunt is de zogenaamde kathedraal, een enorme ruimte van zo’n 30 meter hoog waar overal ijs in de meest waanzinnige vormen samenkomt uit de plafonds en muren van de grot. Het is echt fantastisch en zeker als je bedenkt dat dit allemaal op loopafstand is van ons huisje in Obertraun. Waar vind je op zo’n kleine afstand zoveel natuurvariaties?

Fotos: heldere ijspegels zo ver als het oog reikt, melkachtige glijbanen van meters dik en tientallen meters lang, de ijs kathedraal, een ijs stalagtiet van zo’n 12 meter hoog met links nog net het wandelpad te zien met een balustrade, geeft een goed beeld van de afmetingen.

De volgende dag gaan Opa Jan en Oma Trix al vroeg op weg naar Wormer. Voor hen zit deze week vakantie erop. Ik ben die ochtend al iets minder ethousiast over de natuur als ik zie dat een stel marters over de auto hebben gelopen met hun modder- en zandpoten. Vele krassen en een kapot gebeten antenne tot gevolg. Ik had al vaker ’s avonds achter het huis in het bos geluiden gehoord maar deze jongens zijn volhouders want ik heb ze inmiddels al meer om het huis en op de auto gesignaleerd.
Zondag smiddags besluiten wij nog een wandeling te maken aan het eind van het dorp. Een meertje, langs de bergwand en tenslotte ook nog langs de bron van een woest riviertje dat uit de bergwand komt gestroomd. Ook weer prachtig maar voor de kinderen hoeft het nu echt niet meer. Die zijn niet meer te porren voor een wandeling, terwijl deze maar een kleine twee uur in beslag nam. Op het terras van het cafe Koppenbruhle spreek ik nog met een Nederlander die wildwaterkano’s op z’n auto heeft. We hebben al veel kano’s gezien op de Traun en als wildwaterfanaat wil ik dit natuurlijk ook nog een keertje beleven. Het stuk van Bad Aussee tot aan Obertraun heeft passages WW3-4, het stuk naar het meer is WW2. Jammer genoeg kan je dat nooit alleen doen dus moet ik op zoek naar iets of iemand. Eerst maar eens een boot en uitrusting regelen want die van mij is totalloss, stuk en verouderd. Bloed en water kruipt waar het niet kan gaan, ook al ben je inmiddels wat ouder…..

Mei vakantie 2010

Omdat de kinderen van 30 april tot en met 16 mei vakantie hebben, gaan we 2 weken naar ons huisje in Oostenrijk. Opa Jan en Oma Trix gaan de eerste week ook mee.

Onze reiservaringen van de laatste keren hebben uitgewezen dat ’s avonds rijden handig kan zijn. De kinderen slapen dan een groot deel waardoor het wat rustiger in de auto is. Dus in plaats van zondagochtend rond 5 uur vertrekken, zijn we nu zaterdags om 17:30 weggereden uit Oost-Knollendam. Omstreeks 02:00 waren we in Obertraun.

De volgende dag (zondag) zijn we met de auto naar de parkeerplek bij de Koppenbruhle Hole gereden. Het is mooi weer vandaag en de grot is vanaf vandaag geopend maar wij besluiten door te wandelen richting Bad Aussee. We maken nog even een foto voor de ingang (of is het de uitgang) van de grot.

De wandelroute geeft aan dat dit zo’n 2 ½ uur zal duren. Hier doen we een eerste les: geloof de aangeduide tijden niet, wij doen er minstens 4 uur over en Mette is aan het eind zo moe dat ik besluit zelf naar het station te lopen en de trein te nemen. Helaas heb ik de trein net gemist en de volgende gaat pas 2 uur later. Inmiddels zijn Jan en Trix ook gearriveerd en vragen zij of zij mij moeten halen. Ik besluit te liften. Na 20 minuten stopt een auto en wordt ik terug gebracht naar de auto. Dak open, even zoeken en dan heb ik ze gevonden en rijden we terug naar huis.

Op maandag is het weer wat minder en besluiten we om met z’n allen opnieuw naar de Koppenbruhle Hole te gaan om nu de grot te bezichtigen. Een prachtig stuk natuurwerk. Het water komt er inderdaad met een brullend geluid doorheen. Het water is smeltwater of regenwater en komt van de Krippenstein/Dachstein gletchers en stroomt in zo’n 4 uur naar beneden. Ieder krijgt z’n eigen zaklamp om alles rustig te kunnen bekijken. Het is wel koud daarbinnen dus iedereen is ook weer blij als we na ruim een uur weer buiten zijn. Bij de VVV n Obertraun (in het gemeentehuis bij de supermarkt) informeert Sorrel naar de mogelijkheden om de andere grotten te bezoeken. Dit jaar zijn de grotten 100 jaar open en dat wordt gevierd met speciale aanbiedingen. Ook weet de mevouw een mooie plek om naar fosielen te zoeken. De foto’s hieronder zijn uit de Koppenbruhle Hole. Links druipstenen, rechts de enorme ondergrondse rivier.

Dinsdags besluiten we om met de auto naar Gosau Hintersee te rijden en daar een wandeling om het meer te maken. Met mooi weer heb je daar prachtig uitzicht op de Gosaukam. Helaas steken de bergtoppen in de wolken en is er dus weinig van te zien. Onderweg vinden de kinderen kikkers, kikkerdril en heel veel salamanders. De wandeling duurt ongeveer 2 uur en na afloop hebben we wat gegeten in het restaurant bij het meer. Daarna rijden we door naar de Sneckenwand in Russbach om fosielen te zoeken. We rijden met de auto net zo ver de berg op totdat we niet meer verder kunnen. De wandeling daarna is mooi door het bos maar best wel pittig. Het is wat modderig hier en daar door de regen. Na een uurtje komen we aan bij de Sneckenwand. We verwachten dat je daar met een hamertje fosielen moet gaan bikken maar het blijkt dat ze er gewoon voor het oprapen liggen. Het is werkelijk bizar. Gras en grond zijn verwijderd van de onderliggende laag stenen. Die stenen zijn een soort van puisten die je vrij gemakkelijk los kan wrikken. Elke puist is een fosiel. Je herkent de slakkenhuizen onmiddellijk. Sommige zijn doormidden gebroken, anderen tonen de binnenkant van de schelpen. De boodschappentassen worden gevuld en met vele kilo’s zwaarder gaan we weer terug.

Linksboven naar rechtsonder. Kikkervisjes en salamanders. De Gosausee met in de verte de gletcher. Ties wijst opa op forellen. De Sneckenwand.

Woensdag blijf ik met de kinderen thuis. Zij spelen op de berg, skeeleren en waveboarden. Ties kijkt of Simon er nog is maar die is waarschijnlijk naar school. Sorrel gaat met Jan en Trix wandelen naar Hallstatt.

Donderdag stel ik voor om een wandeltocht te maken achter ons huis op de berg. Er is iets verderop een wandelpad naar een plateau waar een huistje op staat, Hirschaualm. De wandelrout zal redelijk stijl omhoog gaan tot het plateau, circa 300 meter hoogteverschil. Daar kun je dan een klettertocht met touwen maken naar de Krippenstein of terugwandelen naar Hallstatt. De wandeltocht naar het plateau zal volgens het bordje 1 uur duren, wij weten uit ervaring dat dit ons wel 2 uur zal kosten. Het begin van het pad is moeilijk te vinden en gaat inderdaad stijl omhoog. Na een kwartier wordt er gestemd of we doorgaan of niet want het is een hele onderneming. Glad, stijl, moeilijk en de kinderen vinden het maar niks. Via een uitgesleten bedding van grind loopt het pad slingerend naar boven. De rivierbedding laat zien dat hier regelmatig steen- en sneeuwlawines naar beneden bulderen. Als we het plateau bereiken wordt de tocht bekroond met een prachtig uitzicht over het meer in de diepte. Aan de andere kant kijken we tegen een loodrechte wand op die meer dan 500 meter oprijst. Als je wilt kletteren moet je hier zijn. We eten een broodje en gaan daarna weer rustig bergafwaarts. Na een paar honderd meter komen we bij een helling die door een lawine volledig is verwoest. Ontwortelde bomen, rotsblokken, één kale vlakte schuin naar beneden. Het pad is verdwenen dus ik ga met de kinderen iets vooruit om te kijken waar we verder kunnen. Plotseling hoor ik in het bos voor ons stenen vallen van de loodrechte rotswand. Het geraas wordt sterker en sterker en het is duidelijk dat er weer een stenenlawine naar beneden komt. Je hoort de rotsen stuiteren en bomen afbreken. Ik kijk snel om me heen of wij op deze kale vlakte ook gevaar lopen. Dat valt gelukkig mee maar Ties is zo erg geschrokken dat hij niet meer het bos in wil en rechtstreeks naar beneden gaat. Ik heb geen andere optie dan samen met Mette op mijn schouder achter hem aan te gaan. Sorrel, Jan en Trix vervolgen voorzichtig hun tocht het bos in en vinden even verderop het pad dat de lawine heeft gekruisd. Zij lopen verder naar Hallstatt en ik loop met de kinderen terug naar huis. Als ik daarna de rest met de auto ophaal vanuit Hallstatt zijn we allemaal tevreden over dit prachtige avontuur. Maar ook erg moe want het was een zware onderneming.

Laatste ski dagen met Pasen

Dit weekend zijn we met z’n 4tjes naar Obertraun geweest om nog een laatste keer dit seizoen te skien. En het is ook al weer een jaar geleden dat we voor het eerst in Obertraun waren. Donderdags hebben we de kinderen na de paasmaaltijd en het jaarlijkse bezoek aan de lammetjes van school gehaald en vertrokken we omstreeks 14:00 uit Knollendam. De reis verliep redelijk voorspoedig en rond 01:00 uur waren we in Obertraun. Vrijdags hebben we een beetje gerommeld in- en om het huis. De schuur opgeruimd, de tuin een beetje verzorgd en een stukje gewandeld. De kinderen gingen natuurlijk weer salamanders zoeken op de berg. Zaterdag zijn we naar Gosau gegaan om te skien. Het was warm en mooi weer. Mette had het in de ochtend moeilijk. Ze snapte niet meer hoe ze de berg af moest komen. Maar smiddags ging ze weer zingend en joelend naar beneden. Sorrel had meer moeite. Vooral de zachte sneeuwhopen maakten de dalafdaling tot een marteling. Zondag ben ik samen met Ties nog een keer gegaan. We hebben helemaal de toer gemaakt naar Zwieselalm en toen weer terug. Ties vond het leuk maar was wel moe. Daarna samen met het dak open weer terug gereden. Sorrel had met Mette een wandeling bij het meer gemaakt. Maandags zijn we weer terug naar huis gereden. Behoorlijk wat files maar het bleek dat we de ergste drukte telkens net voor bleven. Om 20:00 uur waren we weer thuis.

Skiweekend met mannen van Nobel

Vrijdag 5 en zaterdag 6 maart zijn Daan, Marcel en Chris samen met Harold gaan skien in Gosau. Op donderdag met de auto heen en aangekomen in de sneeuw. Het heeft ook alle dagen licht gesneeuwd maar met skien hadden we daar geen last van. Wel van de drank. Die was misschien toch iets te veel waardoor het skien op vrijdag niet zo succesvol was. Maar zaterdag des te beter! Een echte skie tour naar Gosau Hintertal. Onderweg nog keihard onderuit gegaan doordat ik wat overmoedig werd. Wel lekkere hamburgers en biertjes genoten in de Go Gosau tent en later ook nog in de carousel onderaan de piste. We hebben 2x gegeten in de pizzeria in Obertraun. De eigenaresse herkende mij al van andere keren en informeerde wanneer Ties en Mette weer zouden komen. Vrijdagavond hebben we gegeten in grillrestaurant in Hallstatt. Wij waren de enige gasten. Lekker gezellig dus. Maar de ober deed zijn best en antwoordde alles in het Nederlands. Zelfs godverdomme toen Marcel geen Irischkoffie kon bestellen want hij had geen whiskey. Wel lol dus. Zondags weer teruggeraced en binnen 8 1/2 uur waren de gasten weer afgeleverd in Zaltbommel.

Kerst ski vakantie 2009

Op vrijdagochtend 18 december gaan Mette en Ties nog naar school terwijl wij de auto inpakken. Om 13:00 rijden we weg maar de file begint al bij Amsterdam. Ook in Duitsland is het erg druk. Om 17:00 gaan we maar van de weg af om wat te eten. We hebben pas 300 km gereden. Dat schiet niet erg op. Door de drukte, de sneeuw en de files die op de routeplanner verschijnen rijden we over de A4 door het Sauerland. Die weg komt voorbij Frankfurt weer bij de A3. Pas voorbij Neurenberg komt de vaart er weer een beetje in, de weg is sneeuwvrij waardoor we na 15 uur vermoeid aankomen in Obertraun. In het huis is het steenkoud. De kachelbesturing is nog niet goed en de computer heeft gefaald. Boven in de slaapkamers is het 0 graden, beneden iets er boven. Het kraantje boven in de wc en de vaatwasser zijn bevroren. Het huis verwarmen met de electrische kachels kost zeker 2 dagen, de houtkachel goed opstoken duurt ook wel even. Kommer en kwel dus. We nemen nog een borrel en duiken om 4:00 uur het ijskoude bed in. Slapen lukt mij dus niet maar de kinderen hebben er geen last van. Ik ben er tussendoor nog even uit gegaan om nog wat hout in de kachel te doen.

Smiddags informeren we naar de reisvorderingen van Ronald, Sandra en Jasmijn. Ook zij hebben erg veel last van de drukte en de sneeuw. Zij doen er in totaal 21 uur over en arriveren uiteindelijk rond half 10 in de avond! Ties heeft dan de oprit al sneeuwvrij gemaakt. In de slaapkamers is het inmiddels 10 graden, een stuk beter, en we gaan allen na wat borrels en gluhwein het bed in.

Zondagochtend zijn de kinderen al erg vroeg wakker. Ze zitten beneden een filmpje te kijken. Sandra heeft allerlei lekkernij meegenomen, waaronder drie taarten. Een cadeau van Karin Heide omdat Ronald veel werk voor ze heeft verricht. Smiddags gaan we een stukje lopen door Hallstatt en worden er zeepcadeaus gekocht voor alle opa’s en oma’s. Daarna rijden we naar Gosau om de ski pistes even te bekijken. Er is nog niet veel sneeuw gevallen maar de boel is wel open. We huren ski’s voor Sandra, Jasmijn, Ties en Mette en de kinderen gaan nog even oefenen op de weide. Daarna terug naar huis voor een borrel en een hapje en dan naar de pizzeria in Obertraun.

Op maandag is het -10 graden. De ski lessen beginnen om 09:45 dus we moeten een beetje voortmaken met het ontbijt en alle ski kleding. Ronald brengt Sandra en Jasmijn en rijdt daarna weer terug naar Obertraun om wat te klussen en te nietsen. Hij heeft tenslotte ook vakantie en houdt niet van skien. Mette gaat in een klasje met wat oudere meisjes, Ties in een klasje gevorderden met een jongen en een stel Oostenrijkse kinderen die meteen omhoog gaan. Harold gaat met ze mee en ziet ze meteen het bos in skien. Dat wordt dus leuk voor Ties. Sandra en Jasmijn oefenen nog wat beneden voordat ze naar boven gaan. De eerste afdaling voor de dames valt ze zwaar. Jasmijn vindt het eng en moet het laatste stuk zelfs door iemand getild worden. Om 12 uur halen we de kinderen weer op voor de middaglunch. Mette moet daarna ook met de lift omhoog en vindt dat erg eng. Het gaat boven ook moeizaam met haar. Ze valt uit de sleeplift en de afdaling naar beneden is nog te hoog gegrepen voor haar. Jasmijn gaat smiddags ietsje beter. Al met een goede skidag.

Op dinsdagochtend belt de ski juf van Mette al snel dat het niet gaat. Harold gaat haar halen en brengt haar helemaal op de ski naar beneden naar een ander groepje met een rustige ski leraar. Ties heeft veel plezier met zijn groep en leert goed bij, vooral parallel skien. Sandra blijft bij Jasmijn en Sorrel en Harold hebben elk hun eigen tempo. Harold doet de hele helling als de dames halverweg zijn, maar Harold gaat ook 2 keer hard over de kop. Jammer genoeg kan de doorsteek naar Gosau Hinterer niet gemaakt worden wegens een gebrek aan sneeuw. Voor de dames blijkt dat de afdaling naar Russbach veel makkelijker is. Die is dus hun favoriet deze week, evenals het eerste stuk naar Gosau. Het onderste stuk slaan ze liever over. Als we thuiskomen hangen de eerste gordijnen en stelt Ronald voor om te koken. Dat kan hij goed.

Woensdag de 23^e is het warm. Het dooit en het regent en het ziet er somber uit. Boven op de berg sneeuwt het maar halverwege de helling gaat dit over in regen. Dat wordt dus een slechte dag. Smiddags besluiten we af te zien van verder skien, we zijn zeiknat. Smiddags klussen Ronald en Harold samen. De kasten worden recht en vastgezet, de buitenlamp bij de schuur wordt gemonteerd. De laatste gordijnen worden opgehangen. Sorrel ruimte de kasten daarna opnieuw in. Savonds eten we pasta van Sandra.

Op donderdag is het nog steeds warm maar gelukkig droog. Mette heeft sochtends geen zin maar gelukkig wordt het toch een goede skidag. De dames hebben er zin, ook Mette die inmiddels de afdaling naar Russbach maakt. Ze doet het goed. Ties vliegt over de piste en wint ook de slalom wedstrijd van de Oostenrijkse jeugd. Klasse! De bruine vlekken komen inmiddels in de sneeuw, de pistes worden dus slecht. Gelukkig voor ons hoeven we volgende week niet….. Ronald haalt ons al vroeg op en we besluiten dus nog even te apresskien in het hotel bij Gosau. Ronald heeft inkopen gedaan voor een gezellig wok-avond dus dat komt allemaal goed.

Op vrijdag is het kerst. In de nacht is er een kleine storing geweest in de kachelbesturing. Het is dus erg warm in huis. Mette voert een dansvoorstelling voor ons op bij het ontbijt. Daarna hebben we voor iedereen een kerstcadeautje. In Obertraun schijnt de zon maar in Gosau regent het weer. We skien die ochtend nog wat maar drinken vooral veel koffie en heisse choko. Smiddags verzamelen we de doorweekte kinderen en blazen we af. We ruimen de tent in Obertraun wat op en doen nog wat laatste dingen. Op zaterdag rijden Sandra, Ronald en Jasmijn om 10:00 uur terug naar Oost-Knollendam. Wij moeten nog spullen naar Tom en Trudy brengen ivm de huurders voor ons huisje in de komende week. We drinken nog een slok koffie en rijden om 11:30 weg. De terugweg gaat zeer snel. Als we om 16:30 bij Frankfurt zijn, stuurt Sorrel een SMSje naar Jan en Trix dat wij om 20:00 voor de kerstmaaltijd aanschuiven. Om 19:59 zijn we in de dorpsstraat in Wormer. Mooi getimed, de vakantie zit er weer op. Volgend jaar doen we het weer met kerst maar dan 2 weken!