Nobel collega’s; bedankt voor de samenwerking! @nobel_ICT

Dit bericht is gericht aan alle (ex-) collega’s van Nobel met wie ik 11 jaar heb samengewerkt onder leuke of soms wat minder leuke omstandigheden. Ik schrijf het bewust in een blog en niet per email en realiseer mij dat ook anderen dit kunnen lezen. Maar het biedt je de kans open en vrij te reageren.

Op 1 september 1993 heb ik mijn eigen bedrijf Episteem opgericht. Ik deed dat omdat ik het beter wist dan mijn toenmalige baas Paul Kuiken. En ik deed het omdat ik dacht daarmee meer vrije tijd te krijgen voor mijn broer Sander die toen zeer ziek was.
Episteem leverde Advies en Consultancy op het gebied van netwerken, later vooral Microsoft. Het was een succesvol bedrijf met grote en leuke klanten dat goed aangeschreven stond en hoogwaardige consultancy leverde met een klein team van gedreven specialisten. In 1999 ontmoette ik Koos Nobel en Kees Koomen tijdens een Microsoft congres in San Francisco. Episteem werkte projectmatig en procesmatig en Nobel had daar behoefte aan.
Op 1 september 2000 verkocht ik dus mijn bedrijfsactiviteiten aan Nobel. Een aantal collega’s gingen mee evenals klanten zoals Gemeente Utrecht, Gemeente Ede, Provincie Noord-Holland, Gasunie, Nedtrain, Holland  Railconsult, Hunter Douglas,  Leekerweide, Hoveling en anderen.
Tussen 2001 en 2004 heb ik mij gericht op het aanpassen van de strategie van Nobel. Van dozenschuiver naar dienstverlener. Projectmatig werken en Service Management, Prince-II en ITIL zijn de concepten die door mij zijn binnengebracht. Maar ook begrippen als A-order, B-order, Levellen, KAS avond. De samenwerking met Koos liep niet altijd gemakkelijk, wel respectvol.
Ik wist het namelijk beter.
In 2005 werd Outsourcing door mij als dienst ontwikkeld en richtte ik mij op het binnenhalen van FloraHolland en Hobaho als eerste Outsourcingklanten.
Met die volgende fase van Managed Services en de daaraan gekoppelde reorganisatie had ik praktisch gezien weinig ervaring en leek het mij verstandig iemand anders dat te laten doen. Ik richtte mij op Business Development.
Een jaar later (2006), toen mijn broer terminaal ziek was, besloot ik te stoppen bij Nobel. Ik heb een tijdje voor mijn broer gezorgd, voor de kinderen gezorgd, aan de boot gelast, het huis geschilderd en veel gelezen en geschreven over visie en strategie ontwikkeling en een paar nieuwe concepten zoals maturity en governance ontwikkeld en toegepast. Eén van de bedrijven waar ik dat voor deed was Agrico. En zo bleef het contact met Nobel behouden.

In juni 2008 vroeg de directie van Nobel mij opnieuw richting te willen geven aan de Managed Service activiteiten van Nobel. De kwaliteit en winstgevendheid was slecht en er moest nodig wat aan gebeuren. Vanaf dat moment heb ik als Interim Manager of Interim Directeur die reorganisatie klus opgepakt. Een nieuw MT, het introduceren van klantgroepen, sturen op KPI’s en klanttevredenheid maar vooral ook met een doel voor ogen! Een visie hebben en een strategie daarop bepalen. Moeilijk makkelijk maken. Ik heb altijd gezegd dat dit een tijdelijke klus zou zijn. Er is zelfs een datum genoemd van eind 2010.

Toen in 2010 bleek dat die reorganisatie nog niet klaar was en IS samen met MS geïntegreerd moest worden, heb ik die klus naar mij toe getrokken. Een ander salesmodel, verduidelijking van de propositie met het definiëren van de nieuwe solutions, het ontwikkelen van een visie en strategie rondom Cloud services. Een verdere aanpassing van het MT. En vooral ook het sturen op betere kwaliteit van delivery en aansluiting tussen delivery en beheer. Maar nog steeds als Interim Directeur, echter nu met de horizon op eind 2011.

Tijdens de Pinksterdagen was ik op de kermis van Jisp en trof ik behalve veel bier,  Norbert-Jan en Dennis Lieman, een oude vriend van mijn broer. Hij heet Andre Smit en omdat hij leek op Andre Hazes, noemden wij hem altijd Dikke Smit, Dré of gewoon Smitje. Een lolbroek waarmee mijn broer en ik veel gein beleefden. Hij was vroeger banketbakker en kon de mooiste en lekkerste taarten maken. Maar op een goede dag had hij er gewoon genoeg van. Elke nacht vroeg zijn bed uit, veel werk verrichten en als de taart mooi en lekker was, was het resultaat (en de taart) weer snel verdwenen. Hij werd stucadoor en wij waren zeer verrast. Maar smeren met slagroom of smeren met stucwerk was volgens hem hetzelfde maar het resultaat bleef veel langer zichtbaar. Hij heeft inmiddels een goedlopend stucadoorsbedrijf en doet projecten die het verschil maken en die hij leuk vindt. En hij is getrouwd met Ellis van Heuvelen. Voor outsiders onder jullie, Ellis is service manager bij Accounting Plaza. André vertelde mij dat zijn vrouw erg blij is met de samenwerking met Nobel. Dat het allemaal veel beter is dan ooit geweest en dat het ook wel eens moeilijk gaat. Maar dat het resultaat telt.
Het relaas van dit verhaal? Je werkt om te leven, je moet doen waar je goed in bent en werk vooral aan een tevreden klant. Dan ben jij ook tevreden. En misschien weet ik het wel beter 😉

Van Koos heb ik geleerd hoe belangrijk de driehoek medewerker-klant-leverancier is. Samen moet je het spel spelen.
Van Kees leerde ik het opportunisme en de verkoopmentaliteit en ontdekte ik mijn eigen tekortkomingen.
Van het directieteam leerde ik focus en vasthouden aan keuzes en van Piet de enorme gedrevenheid om telkens weer kansen te zien.
Het MT leerde mij onderscheid te zien in de kleuren Rood, Groen, Blauw en Geel. Dat heeft mij nieuwe inzichten gegeven waarvan ik nu profiteer.

En van alle medewerkers heb ik geleerd dat veranderen best lastig kan zijn en uiteindelijk wel gewenst is en dat vooral communicatie daarover het belangrijkste is.

Daarom is de tijd nu aangebroken om weer uit elkaar te gaan. Vanaf 1 september ga ik weer voor kinderen zorgen, huizen schilderen, bootjes lassen, skiën, maar vooral ook verder met het ontwikkelen van ICT visie en strategie voor bedrijven en organisaties die daar behoefte aan hebben. En Interim Management klussen om bedrijven verder te helpen bij veranderingen. Piet heeft de dagelijkse leiding over het MT al vanaf juni overgenomen. Er staat in Naarden een goed MT, zij zijn met de juiste dingen bezig. Kwaliteit, betrouwbaarheid en voorspelbaarheid. Werken aan klantrelaties, vooraanstaan op technologisch gebied en onderscheidend zijn in de diensten die je aanbiedt. Ik heb er het volste vertrouwen in dat Nobel op de goede weg is en wens jullie daar allemaal nog veel succes en plezier bij.

Heb je tips, raad, advies of gewoon een klankbord nodig, ik ben niet van de aardbodem verdwenen. Zoek me op via mail, twitter, facebook (alleen voor ‘vrienden’), deze blog of Lync (harold@episteem.nl) en we houden contact!

Dank voor de samenwerking.

Oude historische foto’s

Meetgegevens

Project nieuwe (vuil)watertank

Romp

Stuurhut

De stuurhut van de Cecilia is klein. Wij kunnen er met z’n vieren eigenlijk maar net in (max. 3 volwassenen). De stuurhut is niet orgineel. Op oude foto’s en aan de constructie in de motorruimte is te zien dat hij vroeger nog kleiner was. De neerklapbare ramen zijn er ook pas later opgezet maar het is onbekend wanneer en waarom: de hut kon niet neergeklapt worden omdat de schoorsteen in de wegzat.

Ik heb de schoorsteen in 2002 weggehaald en de uitlaat via het achteronder naar de spiegel gevoerd. Op mooie dagen haal ik nu de hut eraf, hoewel dat nog wel een aardig klusje is en je de panelen eigenlijk niet aan boord kunt laten. Daar moet ik dus nog wat op vinden. Het dak is vernieuwd met nieuwe lichtere panelen die makkelijker weggetild kunnen worden.

De intimmering van de roef is met panelen uitgevoerd en wil ik weer terugbrengen in oude staat met staande schroten. In de stuurhut staat nog wel de oude motorbediening en zijn de oliedruk- en temperatuurmeter van de Caterpillar gemonteerd. Die wil ik weer terugplaatsen op de motor maar tegelijktijd via elektrische voelers extra meters in de stuurhut plaatsen.

In 2006 heb ik de elektriciteit beetgepakt. Het schakelpanel in de stuurhut is opnieuw bedraad en van nieuwe zekeringhouders voorzien. Recentelijk zijn er meters geplaatst voor drinkwater, vuilwater en dieseltanks.