Ik ben nu zo’n 6 maanden zeer actief bezig met Sociale Media en begin mij steeds meer vragen te stellen over nut, noodzaak, doel en behaald resultaat. Terwijl ik deze zin schrijf vraag ik mij overigens af of de term Sociale Media wel datgene vertegenwoordigt dat ik er mee doe. Of wil bereiken. Als Sociale Media betekent dat je met behulp van bepaalde Internet technologie, met mensen samenwerkt en kennis en ideeën uitwisselt, is dat in ieder geval mijn betekenis. Sociale Media is dus nog geen Sociaal Netwerk. Dat kun je er natuurlijk wel mee ontwikkelen.
Wat is dan mijn probleem?
Ik merk dat Twitter steeds meer en meer een reclamemedium wordt. Volgers van mijn profiel zijn over het algemeen bedrijven. Die bedrijven communiceren via Twitter hun reclame boodschappen maar gebruiken Twitter niet om de conversatie aan te gaan. Dus het doel van samenwerking wordt door hen niet behaald. Ik vraag me ook af of ze überhaupt zelf wel luisteren naar boodschappen die worden teruggezonden via Twitter. Zij volgen dus alleen maar in de hoop dat jij hen terug volgt zodat de boodschap in eenrichtingsverkeer naar jouw gezonden kan worden.
Bepaalde personen (of bedrijven) denken dat het belangrijk is dat je op Twitter meer dan 1000 volgers moet hebben om als invloedrijk te worden beschouwd. Ze kopen voor enkele euro’s binnen een week die 1000 volgers. Zo heb ik vele Amerikaanse, Afrikaanse en Indische volgers gekregen. Volgens mij wordt hierdoor een belangrijk kwalitatief meetpunt om zeep geholpen, namelijk of iemand ook echt een bijdrage wil leveren aan het creëren en delen van kennis.
Als Sociale Media een verzameling van technische Internet tools is, kun je de conclusie trekken dat veel IT-ers hierbij betrokken zouden moeten zijn. Ook voor de invoering of ondersteuning binnen bedrijven heb je IT-ers nodig. Maar het Twitter (en ook Facebook) publiek bevat nauwelijks IT Twitteraars. Of ik kan ze niet vinden…… Maar je vindt wel heel veel marketing medewerkers en communicatie specialisten die zich nu Social Media specialist noemen en daar hun brood mee verdienen. Allemaal prima natuurlijk want het is goed te zien dat zich een heel nieuwe markt en community heeft ontwikkeld. Maar of dat lang stand zal houden?
Bovenstaande punten zorgen er voor dat Twitter binnenkort door zijn eigen succes ingehaald zal worden. En Internetters die wél behoefte hebben aan microblogging, zullen op zoek gaan naar alternatieven die helpen om snel kennis en informatie uit te wisselen. Ik wacht nog 6 maanden en zal dan opnieuw de balans opmaken: to Twitter or not to Twitter.
Een ander fenomeen dat ik heb opgemerkt is dat vooral Nederlanders (mijn mening!) erg veel moeite hebben met het delen van kennis en liever alleen informatie consumeren in plaats van te maken. Kijk maar eens op LinkedIn of bekende Blogsites wat de bijdrage is. Het aantal discussies is erg laag en het aantal comments nog lager. Realiseer je dat Nederland het derde grootste land is dat actief is op Internet (na USA en India!) maar dat je in USA of India groepen véél meer interactie aantreft.
Is dit een cultureel probleem? Schamen Nederlanders zich misschien? Of hebben we er geen tijd voor over? En waarom worden op blogsites vaak anonieme reacties achtergelaten? Iemand die een goede opmerking maakt wil ik misschien nog wel eens iets vragen. Maar als ik die persoon niet kan achterhalen, is het nut of doel van Social Media minimaal. Ik wil niet pessimistisch zijn maar vraag me nu wel af hoe Social Media in bedrijven dan werkt. Wordt er daar dan wel écht samengewerkt aan content? Of is het in bedrijven en organisaties ook iets dat in het begin wel aardig wordt opgepakt maar dat men daarna weer terugvalt op ‘ouderwetse’ werkmethodes?
Is Social Media niet ontwikkeld om zonder barrières van tijd en plaats, samenwerking mogelijk te maken? Voor bedrijven, instellingen, e.d. zouden de technische hulpmiddelen die tezamen Sociale Media heten, moeten bijdragen om efficiënter aan projecten te kunnen werken. Zonder dat mensen fysiek bij elkaar gaan zitten, kunnen ze met technische hulpmiddelen hun bijdrage leveren. En elk persoon kan vanuit zijn professie een bijdrage leveren zodat we er uiteindelijk allemaal beter van worden. Dat is toch de bedoeling geweest? Nu gaat het ten onder aan louter marketing uitingen, ik “ben de grootste” en “ik zeg lekker niets” gedrag en andere culturele bijzaken. Of snap ik het gewoon (nog) niet?
Bekijk ik de sociale media vanuit de positie van de werknemer, kan ik me heel goed voorstellen dat er een zekere mate van terughoudendheid bestaat. De reden is eenvoudig en heeft met vertrouwen te maken. Niet alleen de werkgever moet vertrouwen hebben dat zijn werknemers zich “gedragen”, ook de werknemer moet er van op aan kunnen, dat een uitlating die niet (geheel) conform de mening van de werkgever is niet zonder meer tot sancties leidt.
De werknemer van een woningcoorperatie in Bolton (UK) reageert op Facebook in een (schijnbaar) besloten kring, op het inzegenen van homohuwelijken in de anglicaanse kerk. Als werkgever geeft hij in zijn profiel de woningcoorperatie aan. ( http://www.dailymail.co.uk/news/article-2052319/Adrian-Smith-demoted-backing-gay-marriage-criticising-new-law-Facebook.html )
Als je nu wilt, dat werknemers sociale media gebruiken, moet je (tot op zekere hoogte) wel waarborgen dat ze geen repercussies hoeven te verwachten als ze controversieel posten.
En dat sociale media toenemend voor eigenreclame worden misbruikt is eigenlijk niets nieuws. Neem de “advertorials” in de dag- en weekbladen, de door bedrijven gesponsorde uitzendingen op radio en televisie als voorbeeld. Ik persoonlijk geef voor het uitwisselen van informatie nog altijd een persoonlijk gesprek, telefoontje of een mailtje de voorkeur. Het grote voordeel: het blijft tamelijk overzichtelijk wie welke informatie van mij krijgt en ik heb regelmatig het genoegen een voortreffelijk gesprek met een goed glas gecombineerd te genieten.
Goede opmerking Olav. Het heeft natuurlijk met vertrouwen te maken en daar spelen ook de werkgevers een belangrijke rol. Iedereen heeft het over beleid maken en ik vind dat eigenlijk alleen maar restrictief. Ik denk dat een medewerker heus wel weet wat hij wel/niet kan zeggen over zijn bedrijf. Hij zal toch altijd de intentie hebben om goed over zijn/haar bedrijf te schrijven? Anders zou het ongenoegen wel op een andere manier zijn geuit.
Wat heerlijk deze persoonlijke blog in een voor mij zo herkenbare layout(iphoneclub.nl zie ik dit dagelijks).
Ik heb de facebook/google geprobeerd en vind het vaak niet meer dan even leuk. Toegegeven ben ook via facebook dmv email notificatie hier terecht gekomen.
In onze (detailhandel) omgeving zijn “volgers” inderdaad belangrijk gevonden. En worden publieke personen daarop afgewogen. Waarbij onze marketing zich vrijwel geheel op de online media heeft gestort. En worden kreten als “brand splash” niet geschuwd. Bij ons zijn de early adapters erg belangrijk en via social media worden deze vaak benaderd/gevolgd.
Goede analyse, Je bent niet de enige die twijfelt! Misschien moet sm nog volwassener worden?
De ondergang van social media komt op mij over als het failliet van de dynamiek achter social media. Ik zeg bewust de dynamiek, want meer is het volgens mij niet. Het is geen concept, het is geen institutie en er is niemand de baas over. De kracht zit hem in het feit dat het zelfsturend is en daar ligt direct ook het probleem zoals je aanhaalt in het voorbeeld over Twitter.
Een kanaal als Twitter wordt zoals je in enkele voorbeelden aanhaalt, gekaapt door bedrijven. De persoonlijke interactie is op Twitter geen vanzelfsprekendheid meer zoals bij het ontstaan. Overal waar makkelijk doelgroepen te bereiken zijn, zullen bedrijven niet nalaten dat te doen.
Maar dat betekent nog niet dat social media als dynamiek dood is denk ik.
Facebook is ondanks de advertentiemolen waaraan het zijn bestaansrecht ontleent nog steeds een krachtige manier voor ‘leden’ om digitaal met elkaar in contact te blijven. Datzelfde geldt bijvoorbeeld voor Soundcloud als het gaat om muziekadapten.
Het lijkt erop dat social media platformen vooral goed lopen zolang het niet wordt gekaapt door bedrijven die zichzelf opdringen als lid binnen een community als Twitter of LinkedIn. Bij LinkedIn lees ik een groepspost niet eens meer wanneer het begint met een soort aanbieding voor een product of dienst.
Ik vind het ook gek dat ondanks alle social media experts, bedrijven er niet in slagen zichzelf op social media te profileren door juist hun medewerkers als natuurlijk persoon te stimuleren gebruik te maken van social media. Daar ligt echt toegevoegde waarde. Doordat je van persoon tot persoon met elkaar in contact komt en elkaars expertise leert kan dat aanleiding zijn om zaken met elkaar te doen. Daar ligt de kracht van social media bij bedrijven.
Andy, vooral je laatste alinea bevat de kern van het probleem: waarom zijn bedrijven niet in staat hun medewerkers het bedrijf te laten etaleren? Is dat voer voor psychologen?
Ik denk dat je hiervoor terug moet naar de klassieke leiderschapstheorieën zoals scientific management. Hier lag de nadruk sterk op mens als productiemiddel. Hoe tragisch ook lijken veel werkgevers tot vandaag de dag niet doordrongen van de waarde van de creativiteit en kennis van medewerkers.
Daarnaast speelt een nog groter probleem en dat is vertrouwen. Binnen Het Nieuwe Werken wat mijn werkgebied is, speelt vertrouwen een grote rol. Vertrouwen in je eigen mensen. Vertrouwen dat ze jouw bedrijf naar een hoger niveau tillen. Als ik dit terug voer naar social media komt het erop neer dat werkgevers het niet aandurven om werknemers op eigen houtje te laten spreken als medewerker van die organisatie.
Dat is niet alleen tragisch maar ook zonde. En hoe dat komt zal jij ongetwijfeld beter weten dan ik.
Is het, niet durven loslaten? Geen vertrouwen hebben in mensen? Niet inzien dat medewerkers waardevolle kennis en ervaring hebben? Of wil de leiding liever niet dat anderen spreken over het bedrijf en wellicht iets zeggen waar zij het niet mee eens zijn?