Woensdag 27 februari was het eindelijk zo ver. De gasmeter zou verwijderd worden. Ik had dit al in mei 2018 aangevraagd maar doordat ik het niet eens was met de prijs die Liander mij voorrekende, duurde het even voordat ik opdracht wilde geven. Niet dat we het eens zijn geworden, maar je hebt als consument geen keus. Begin november ben ik dus overstag gegaan en heb opdracht gegeven om de meter zo snel als mogelijk te verwijderen.

Begin december ontving ik een schriftelijk bevestiging met daarin uitgelegd dat voor mijn woning vervuilde grond was gesignaleerd en dat de procedure daardoor nogal ingewikkeld was. Maar, zo werd mij verzekerd, alles zou door de aannemer geregeld worden. Het hield alleen in dat de vervuilde grond op het erf moest worden opgeslagen en niet verplaatst mocht worden.

Nu moet je even iets weten. Wij wonen in de Zaanstreek en vele decennia geleden hebben overheden en waterschappen besloten dat het verstandig was om sloten te dempen en dijken te verhogen met slakken van de Hoogovens. Die vind je dus overal in onze streek met als gevolg hoge concentraties zware metalen en arceen. Ook in mijn tuin, dat hadden wij zelf al aangetoond tijdens de bouw en een verplicht bodemonderzoek in 1998. Vaak wordt dit opgelost door een laag schoon zand of tuinaarde te storten en de vervuiling zit meestal toch meer dan 50cm onder het oppervlak. En de afstand tussen voorgevel en hoofdleiding in de straat is slechts 2 meter. Niks aan de hand toch?

Dat Liander dit vooraf meldde was dus slechts een bevestiging van wat wij wel wisten. Maar in al die jaren dat ik hier nu woon heb ik nog nooit zulke uitgebreide voorbereidingen gezien voor een simpel graafklusje als in mijn geval. Zonder zich vooraf ter plaatse te verdiepen heeft men op basis van een rapport uit 1998 besloten grof geschut in te zetten. En als ze wel ter plaatse waren geweest had ik ze kunnen vertellen dat de leiding in een gleuf onder een betonplaat lag met alleen maar schoon zand er op. En een paar gewortelde struiken.

Woensdagochtend 27 februari stond er een aannemer. Of laten we zeggen, 2 zzp-ers die via-via door Liander waren ingehuurd. Geen graafmachine als grofgeschut maar gewoon 2 noeste scheppers, Remco en Chris. En er stonden 2 mannen in oranje hesjes bij, we noemen ze Hans en Frans. Hans deed het woord en legde uit welke gevaren er waren. Hij was namens Liander en vertelde moeiteloos over gaslekken, vonken, spuitende waterleidingen en nog veel meer onheil en dus moesten de straat afgezet worden. Hij zou er op toezien dat de gasaansluiting veilig werd verwijderd. Frans was van de vuile grond. Hij zag er op toe dat iedereen een speciaal pak droeg, dat de laarzen in speciale zakken werden opgeborgen en dat de vuile grond netjes op een zeiltje werd geschept. En hij had een douche cabine meegenomen. Of eigenlijk gewoon een pipowagen. Hans en Frans waren opzichters, geen werkers.

Remco en Chris kregen een les in veiligheid en werden geacht de aanwijzingen op te volgen. De blik in hun ogen verried dat ze er anders over dachten maar na een kop vers gezette koffie togen zij aan het werk. Remco zette zijn schep in de wortels en Chris zocht de hoofdleiding op in de straat. Rug aan rug zwoegden zij 20 minuten voort. Chris had het zand uit de straat netjes op het meegebrachte zeil geschept en had de leiding in zicht. Remco was na 10 cm wortels op een betonnen-plaat gestuit. Frans belde nog eens aan: of ik een paar vuilniszakken of een extra zeiltje had. Want er moest nog wat grond uitgeschept worden. Ik ben de beroerdste niet en haalde uit mijn schuur een extra paar vierkante meter zeil. Maar inmiddels had Remco een ander plan: stoppen met graven en gewoon de leiding in de straat en in huis doorzagen, een stop erop plakken en in de woning met purschuim het gat dichten. Hans ging na overleg akkoord. Remco was blij, want dit kostte minder tijd en rugpijn en het effect was hetzelfde: de leiding was onherstelbaar afgesloten.

Remco haalde de meter los en toonde mij nog trots de buit. Toen ik hem vroeg of deze manier van werken met Hans en Frans normaal was, schonk hij mij een gulle glimlach en legde de meter argeloos in zijn bus, naast de andere prooien die hij deze week had gescoord.

Hij maakte nog wat foto’s van de situatie en werkte zijn eigen administratie bij. Frans adviseerde hem zijn kleding uit te trekken en in een speciale zak te doen, samen met de laarzen. Maar Remco vond het prima zo. Er was nauwelijks grond afgegraven, alles zag er keurig uit en hij moest door naar de volgende klus. Dus Frans en Hans werkten hun eigen administratie bij. Alles bij elkaar had het echte werk niet langer dan 30 minuten geduurd. Met alle voorbereidingen, werkbesprekingen, controles en overbodige lessen duurde het 2 uur.

En de pipowagen stond er nog.

Nabrander: nog voordat Chris zijn schep in de grond stak, viel de stroom uit in Oostknollendam en omgeving. Omwonenden stroomden hun huizen uit om verhaal te halen bij mij. Ik wist nergens van. Frans en Hans kenden echter nog wel een paar sterke verhalen die zij mij moeiteloos vertelden…..