Al direct na de uitzending van EénVandaag eind december heb ik de emails die ik direct na de brand als reactie had gehad en toen naast me neer had gelegd, nog eens door gelezen om toch te beantwoorden. Ik heb dat gedaan met open vizier, beleefd en informerend. Als mensen de moeite hebben genomen mij een bericht te sturen, moet ik toch ook minstens de moeite nemen om hen te antwoorden, ook al zijn de berichten soms bijzonder onaardig, beschuldigend en een enkele zelfs bedreigend.

Eén van die mailwisselingen staat hieronder. Ik heb de verzender anoniem gemaakt.

Geachte heer Halewijn, ik zag u zojuist in EenVandaag en u werd geïnterviewd over het feit dat uw 2 auto’s in brand werden gestoken.
Ik zal u de grap besparen wat een Groen Links wethouder met 2 auto’s moet. U zei dat u dacht dat dat was gedaan omdat u zich had uitgesproken als voorstander voor de opvang van asielzoekers in een school in uw gemeente.
Ten eerste zeg ik u ik denk zeker te weten dat dat de reden is.
Maar dat is niet de reden dat ik u aanschrijf.
Nederland telt helaas miljoenen mensen die afhankelijk zijn van de door alle werkenden opgebrachte collectieve middelen, waarvan u, als politicus, als geen ander weet dat juist op die collectieve middelen inmiddels miljarden zijn- en worden bezuinigd.
Als eerste slachtoffer van deze bezuinigingen zijn dus degenen die het maar niet lukt om boven die een na onderste sport van de maatschappelijke/sociale ladder te komen.
Bijvoorbeeld de 220.000 kinderen in NL die ver onder de armoede leven.
Nu dreigen er dus honderdduizenden immigranten NL in te komen. Die zullen in eerste instantie aanspraak gaan maken op onze collectieve middelen. Dat zal dus ten koste gaan van degenen over wie ik het zojuist had en nu komt ie…
NIET ten koste van iemand als u. Of van al die BN’ers die op TV zo gratuit de ‘ gutmensch’ uithangen. Gratuit, want het kost hen immers niets? Hen en u treffen die mogelijk nieuwe bezuinigingen niet. Dit de reden dat ik u aanschrijf.
Of er nu wel- of niet een AZC in mijn achtertuin komt is een zorg voor een later stadium. Helaas kijken de meeste Nederlanders niet verder dan hun achtertuin. AZC? NIMBY! Probeert u zich eens te verplaatsen in degenen die zich zorgen maken of na het verder trekken van de sprinkhanenplaag uit het Midden Oosten en Afrika er nog wel een Nederland overblijft voor onze(klein) kinderen.

Ik wens u wijsheid toe.
Met vriendelijke groet

———–

Geachte heer,

U heeft de moeite genomen mij een bericht te sturen, dus ik zal deze ook proberen te beantwoorden.

Als ik uw punt goed begrijp maakt u zich ernstig zorgen over de toekomst voor uw/mijn kinderen en kleinkinderen. Dit naar aanleiding van de komst van immigranten die een beroep doen op onze collectieve middelen die daardoor niet meer terecht komen bij onze eigen inwoners.

Ook ik maak mij zorgen over de toekomst voor mijn kinderen. De relatieve rust en ongecompliceerdheid waarin ik ben opgegroeid is voorbij. De wereld staat in brand. (Social) Media zorgt ervoor dat elke poep of scheet waar dan ook ter wereld gelaten, binnen enkele seconden ons wordt voorgeschoteld en ons dwingend uitnodigt er iets van te vinden. Van uitwisseling van feiten is geen sprake meer, het gaat alleen nog maar om meningen…… Al enkele decennia hebben liberale regeringen in Nederland en ons omringende landen het beleid bepaald, met de illusie dat vrijheid van markt en bestuur de wereld beter zou maken. De verschillen tussen rijk en arm nemen echter alleen maar toe. In plaats van betere zorg is de zorg duur, uitgekleed en van artikelnummers voorzien. Medicijnen worden beheerst door enkele globale spelers die miljarden verdienen aan veel te dure medicijnen die vaak door onderwijsinstellingen met gemeenschapsgeld zijn ontwikkeld, hoe scheef kun je het hebben? In plaats de armoede te bestrijden is er gekozen voor een systeem waarin iedereen die niet tot het selecte groepje liberalen kan behoren, onderaan de ladder blijft staan, met radicalisering, populisme en afkering als kwalijke bijproducten. Ons onderwijs past inmiddels dezelfde scheiding toe. Als je niet presteert ben je een oen en worden verdere kansen op een ontwikkeling je ontnomen. Grote ondernemers kozen er eerst voor om tegen lagere kosten hun productie steeds verder naar het oosten te verplaatsen. Dat was immers goed voor de aandeelhouders. De kenniswerkers werden uitgedaagd om als liberale zzp-ers ook te gaan ondernemen. En plotseling ontstond er alweer een nieuwe groep die in een vrije markt werd weggeconcurreerd en dus deels aan de zijlijn kwam te staan. De ongelijkheid groeit steeds verder. Onze Westerse economie draait op olie en is afhankelijk van olieproducerende landen. Een stabiele economie is dus gebaat bij een stabiel regime in zo’n olieproducerend land. Dus laten we foute dictatoriale regimes in Saudi, Qatar, Venezuela, Iran, Egypte liever zitten en steunen deze. Of we denken door oorlog die volkeren onze democratie op te dringen. Zie in deze wereld maar eens een plek of je eigen identiteit in te vinden.

In de punten hierboven zit de echte oorzaak. Zolang heel veel mensen blijven geloven dat als zij kunnen gaan behoren tot die selecte liberale groep rijken, dat het leven dan weer prettig en eenvoudig is, gaan we er niet komen. Want voor zoveel mensen is er nou eenmaal geen plek aan de top! Neemt de ongelijkheid en de onvrede toe en zoeken we een groep waarop we onze frustratie kunnen botvieren. In de tweede WO waren het de Joden, nu de vluchtelingen? De vluchtelingen die nu op ons afkomen zijn een gevolg van die oorzaak. Ik zie die vluchtelingen niet als gevaar voor onze eigen cultuur, behalve dat het de gevolgen van de problemen die hierboven stonden nog verder kan aanscherpen. Wij (u en ik) moeten ons dus hard maken voor het oplossen van die werkelijke problemen. En een hek ergens omheen zetten is geen oplossing. Men klimt over de muur of graaft er tunnels onderdoor. Letterlijk en spreekwoordelijk.

Een oorlog in Syrië of een dictatuur in Iritrea kunnen u en ik niet oplossen. Maar we kunnen nu wel vast nadenken hoe we die ongelijkheid weer op normaal niveau kunnen brengen. Hoe we de macht van banken en verzekeringsmaatschappijen tot normale proporties kunnen terugbrengen zodat er voor iedereen weer een gelijke kans is om te investeren. Hoe we bureaucratie van zorg, ziekenhuizen en zorgverzekeraars en al die toezichthouders weer naar een normaal niveau van vertrouwen ipv controle kunnen terugbrengen. Hoe we kunnen investeren in sociale woningbouw zodat inderdaad ook mijn en uw (klein)kinderen op korte termijn een kans hebben op een eigen plek. En hoe we die afhankelijkheid van Poetingas en Dictatoriale-olie kunnen terugbrengen zodat we zelf weer de regie in de hand kunnen nemen ipv afhankelijk zijn van anderen op wie wij geen invloed kunnen (en willen) uitoefenen. Hoe we in mensen kunnen investeren die van onderaf democratie kunnen brengen in dictatoriale landen in plaats van ontwikkelingsgelden over te maken naar die corrupte regimes. Dit zijn complexe problemen die niet vragen om mensen die alleen maar overal tegen zijn. Het vraagt om meepraten, meedenken, afwegingen maken en keuzes maken. En de schouders er onder. Geen boegeroep langs de zijlijn, stenen gooien of auto’s in de fik steken maar democratisch aan de slag!

Ik ben zelf al ruim 20 jaar ondernemer. Ik heb honderden mensen aan personeel om mij heen gehad met prachtige grote internationale klanten waarmee ik het geld verdiende. Er zijn inmiddels ook andere ondernemers die inzien dat onze maatschappij een andere kant op ontwikkeld moet worden. Ik heb genoeg bakstenen, vervoersblik en vrijetijd en besloten mij in te zetten voor een leefbaarder Nederland, te beginnen met mijn eigen woonomgeving. Deels met divers vrijwilligerswerk, en deels verbonden aan een politieke partij. Die heet GroenLinks, dat weet u. Maar wat mij betreft had dat ook Groen & Sociaal Nederland kunnen zijn. Of Groen & Onafhankelijk, of De Duurzame Vertrouwenspartij of wat dan ook. En vrijheid en veiligheid zijn voor mij ook belangrijk maar dat is niet meer onderscheidend in deze wereld en haalt die ongelijkheid niet weg.

Nogmaals, bedankt voor uw reactie en een gezond en fijn 2016 gewenst.

Harold Halewijn

————————–

De reacties na enkele dagen zijn verbluffend! Het feit dat ik de moeite neem om een gesprek aan te gaan geeft mensen eindelijk de mogelijkheid hun grief te delen. En het geeft mij de mogelijkheid mijn standpunt te delen. Het vervolg op bovenstaande bericht:

Geachte heer Halewijn,
Geweldig dat u zo prompt reageert.
Dank daarvoor. Ik schrijf heel veel naar politici, zowel links- als rechts in het politieke spectrum. Slechts enkelen reageren. En u bent er zeker voor gaan zitten, want het was een zeer uitgebreide reactie.

Ik ben het zeker met u eens dat de liberalisering van enkele collectieve sectoren zowel als de strategische positie binnen de samenleving van banken en verzekeringsmaatschappij,  waardoor deze te veel macht hebben gekregen en genomen, te ver is doorgeschoten.
Aan de andere kant voel ik toch ook wel aan dat bv. de arbeidsmarkt dermate geliberaliseerd diende te worden. Deze zo laten als in Griekenland,  Italië en zeker Frankrijk is niet meer te handhaven. Anders legt Europa het loodje in de concurrentie met de VS  en China.

En met de meeste punten in uw alinea die begint met:
“Ook ik maak mij zorgen” en voor eindigt met:”Zie in deze wereld enz. “
ben ik het met u eens.
Echter dat laat mijns inziens onverlet dat de collectieve middelen primair ten bate dienen te komen van de samenleving die deze heeft opgebracht.
Als daar wat van overblijft, kunnen/mogen ook anderen daarvan meeprofiteren, maar u weet net zo goed als ik dat er niets overblijft.
NL heeft eenstaatsschuld van €478 miljard en groeit met 480 euro per seconde. Ik weet niet hoe hoog de rentelasten daarvan zijn, maar die zullen niet ver van de uitgaven in de zorg afliggen.
Die zorgkosten + andere uitgaven  zullen zeker niet afnemen als er nog eens 200.000 nieuwkomers, zoals Samsom beweerd dat er bij kunnen, bijkomen(die man is volkomen het spoor bijster).
Samsom is overigens precies een van degenen waar ik op doel.
Hem zal het niet raken, net zo min als als al die BN’ers die in optocht voor de TV zo lekker makkelijk en gratuit komen vertellen dat degenen die de grenzen dicht willen hun ‘onderbuik’ gevoelens laten spreken.
Het ‘grappige’ is echter dat ik mensen uit volksbuurten nog nooit de term ‘onderbuikgevoelens’ heb horen bezigen. Het zijn de Job Cohens en de Sharon Gesthuizens die dit praaien en de elite die achter deze subsidiebronnen aanlopen.
De Heinekens, de Pons, de Fentener van Vlissingens,  de Von Lippe Biesterfelds zullen hun rijkdom niet delen en alles wat er tussen hen en de bewoners van volksbuurten inzit zullen weinig pijn hebben, maar het zijn deze laatsten die moeten inschikken, opschuiven en inleveren.
Zij zullen de pijn gaan voelen. Daar kan geen dissertatie van u over wat er zich in de makrowereld afspeelt, iets aan veranderen.

Ook ik wens u en de uwen voor 2016 het allerbeste.

De eerste mail werd afgesloten met het kort schrijven van een naam, de 2e email keurig met adres en telefoonnummer.

Diverse emailberichten van mensen gaan een paar keer heen en weer voordat aan beide zijden wordt besloten dat we het niet eens worden met elkaar maar dat het gesprek in ieder geval op een normaal niveau gevoerd kon worden. En afgesloten met bedankt en succes. Dat succes en de bevindingen van het onderzoek van 11 februari over intimidatie bij raadsleden, moedigt mij aan om ook op social media op zoek te gaan naar reacties die aan mij geadresseerd zijn, of liever gezegd, over mij gaan.

Ik zoek en vind ze op FaceBook en reageer op reacties, voer ‘gesprekken’ en stuur vragen, na van mij door commentaar te zijn voorzien, door naar andere politici die er iets mee kunnen of moeten. Zo probeer ik gesprekken op gang te helpen want als er één ding duidelijk is geworden, achter die bedreigingen en intimidaties zitten ook gewoon mensen. Ontevreden mensen die zich niet gehoord voelen maar wel een mening hebben. Mensen die vaak de inhoud onvoldoende kennen en dus niet weten waarom bepaalde besluiten genomen worden. En mensen met een enorm wantrouwen jegens politici. Natuurlijk lukt het niet bij elk gesprek maar de aanpak kan werken. En ik zie ook in dat je niet alles kunt beantwoorden en dat dit een druppel op de gloeiende plaat is.

Ontkenning

Als vervolg op het Intimidatie onderzoek naar die bedreigingen en mijn positieve ervaringen met het behandelen van kritiek, besluit ik mijn collega raadsleden te vragen naar hun ervaringen met bedreigingen en intimidatie en of er behoefte is om hier eens met elkaar over van gedachten te wisselen. Het antwoord dat ik terugkrijg is dat men er geen ervaringen mee heeft en het dus niet noodzakelijk is er met elkaar over in gesprek te gaan. En eigenlijk is dat antwoord precies de verklaring voor wat ik al een tijdje voel: de brandstichting was vervelend en is als daad veroordeeld maar het heeft de overige raadsleden niet geraakt. Ze vinden het vervelend dat het mij is overkomen maar het is niet hun probleem. En in de wandelgangen van het gemeentehuis vang ik nog een andere opmerking op: zolang niet is bewezen dat die brandstichting iets te maken heeft gehad met het vluchtelingenvraagstuk of een ander politiek onderwerp, besteden ‘we’ er zo min mogelijk tijd aan. (..)